Expositie

In Medias Res – possibilities of a broken chair

studio omstand

Groepstentoonstelling van 16 november t/m 29 december 2024,
uit de tentoonstellingsreeks In Medias Res. Editie 2024, rondom het thema recyclen, upcyclen en hergebruik van materiaal.

Possibilities of a broken chair bracht onder leiding van curator Fenne Saedt het werk samen van negen kunstenaars die zich verhouden tot het hergebruik van (gevonden) materialen. Ze maken installaties, video’s, collages en sculpturen van onder andere verpakkingsmateriaal en van eerder gemaakte kunstwerken.

De kunstenaars van de groepstentoonstelling Possibilities of a broken chair zien in deze afgedankte materialen de mogelijkheid voor een nieuw leven, die ze in hun kunstwerken omzetten naar nieuwe beelden en verhalen, waarin de functie is veranderd of het verleden een speciale betekenis krijgt. Dit doen zij omdat ze niet willen bijdragen aan de massaconsumptie en juist schoonheid zien in overbodige gebruiksobjecten, ongewilde cadeaus of gebruikte en afgedankte materialen die de tijd weerspiegelen door hun zichtbare gebruikssporen. Ze stellen de vraag wat er gebeurt met materiaal dat in de container verdwijnt, op straat wordt gedumpt of door mensen naar kringloopwinkels wordt gebracht. Naast het besparen van grondstoffen, kijken de kunstenaars aan de deze tentoonstelling ook kritisch naar de houding van de mens. Want waarom zien we materialen vooral als iets dat functioneel moet zijn? Kunnen we objecten en materialen ook waarderen zonder ze strikt op hun bruikbaarheid te beoordelen?

De tentoonstellingsreeks In Medias Res ontstaat vanuit een jaarlijkse pelgrimage langs uiteenlopende kunstacademies in België, Duitsland en Nederland, op zoek naar een gemeenschappelijk thema of een gedeelde tendens die is te bespeuren in het werk van jonge makers. Vanuit de jaarlijkse zoektocht ontstaat een kerngedachte voor een tentoonstelling die zowel net afgestudeerde kunstenaars als meer gevestigde kunstenaars samenbrengt, die rondom deze thematiek werk maken.  – – De titel In Medias Res verwijst naar de Latijnse term die zich vertaalt als een relatieve tijdsaanduiding, waarbij je midden in een verhaal valt. Vanuit de gedachte dat bepaalde thema’s in de kunst tijdloos zijn, of met de tijd weer terugkeren. – – Tijdens de jaarlijkse tocht langs afstudeerpresentaties in de zomer van 2024 viel het ons op dat opvallend veel jonge kunstenaars bewust lijken te kiezen voor materiaal dat ze hergebruiken.

met de volgende deelnemers:
Milan van der Stouw
Sara Bjarland
Martin Toluku
Daniel F. Dmyszewicz
Donna Verheijden
Daniele Formica
Klaartje van Essen
Tenant of Culture
Keiko Sato

Opening op 16 nov. 2024 – Praatje met Fenne en Rob (foto Django van Ardenne)

 

Milan van der Stouw
Milan van der Stouw verzamelt materialen die hij op zijn route tussen huis en atelier tegenkomt, zoals een stoel met een gebroken poot. In plaats van het materiaal als ‘gebrekkig’ te zien, laat hij zich juist leiden door wat het te bieden heeft. Vanuit deze mogelijkheden maakt hij fantasievolle installaties, zoals een roze vliegende vis of een wolkenmachine versierd met kristallen druppels. Nu steeds meer dingen om ons heen gewaardeerd lijken te worden op basis van hun doelmatigheid stelt Milan de vraag: hoe vinden we waarde in objecten of materialen die voorbijgaan aan bruikbaarheid en efficiëntie?

van boven naar beneden:
– A Most Particulasr Fisch – Broken umbrella and aluminum strips (2024)
– The Broken Objective (Made with found material to capture light, wind, and rain) (2024)
(foto’s Django van Ardenne)

 

Sara Bjarland
Sara Bjarland richt zich op materialen die door anderen zijn afgedankt, maar nog steeds een verhaal of verleden met zich meedragen. Haar studio zou je een opvangcentrum voor gedumpt materiaal kunnen noemen, waar rekken van vaatwassers, uitgeputte planten en verkleurde parasoldoeken een tweede leven vinden. In verbleekte patronen en versleten plekken ziet zij een tijdsstempel – de schoonheid van vergankelijkheid en de sporen van het gebruik.

van boven naar beneden:
– Remains – Recyceld monobloc chairs (2024)
– Rack 1 and Rock 2  ( drying racks on tiles) (2018)
(foto’s Django van Ardenne)

 

Martin Toluku
Martin Toluku werkt met materialen die ‘dood’ zijn verklaard en weer tot leven zijn verwekt met zijn energie. Zijn werk onderzoekt hoe onze handelingen betekenis achterlaten op de objecten die we gebruiken en afdanken en wat dat met zowel de planeet als met mensen doet. Zo kerfde hij uit acht oude houten boerderijbalken mensfiguren, waarbij hij verroeste spijkers en oude elektriciteitsdraden in de balk liet zitten. Daarmee eert hij de mensen die dit hout eerder hebben bewerkt. Naast houtsculpturen maakt Toluku performances waarin hij eveneens ‘dode objecten’ leven inblaast. Zoals Europese auto’s die aan het eind van hun levenscyclus op stortplaatsen in Ghana worden gedumpt.

van boven naar beneden:
– Future Remains – Video install. 6’00 –  Performance at Chale Wote Street, Ghana (2021)
– Oosterleck 1 & 2 (woodsculpture made of fallen branches) (2023)
(foto’s Django van Ardenne)

 


Daniel F. Dmyszewicz
Daniel F. Dmyszewicz bouwt monsterlijke sculpturen uit verzameld materiaal die hij als bouwpakket verwerkt en steeds opnieuw kan worden samengesteld. Hij zoekt naar nieuwe manieren van verbinden, deconstrueert en herschikt zijn eigen sculpturen en tekeningen als bouwmateriaal. Door de materialen en objecten telkens een nieuwe gedaante te geven, benadrukt hij het potentieel van alles om onderdeel te worden van iets nieuws – van een blauwe belastingenvelop die op zijn mat viel tot een gevonden kassabon.

van boven naar beneden:
– Codename RAKDOS – Wood, cardboard, plastic, metal, paint (2024)
– Collage Don’t you forget about me & collage Verkeersboete (2024)
(foto’s Django van Ardenne)

 

Donna Verheijden
Donna Verheijden onderzoekt de impact van beelden op onze perceptie van media en consumptie door het gebruik van found footage. Door bestaand videomateriaal – van digitaal erfgoed tot YouTube-video’s en historische fragmenten uit vintage Hollywoodfilms te remixen en combineren, creëert ze nieuwe narratieven. In haar werk stelt ze vragen over de wijze waarop bewegend beeld ons gedrag en onze relatie beïnvloedt met betrekking tot consumptie. Door digitale collages en bewerkingen nodigt ze de toeschouwer uit om kritisch te kijken naar hoe media ons aanzetten tot kopen en consumeren, maar ook hoe de waarde van beelden zelf verandert in onze snel ontwikkelende digitale tijd.

Kiss the sky – Eye Trick I (Video-loop: 18’11” (2019)
Foto’s Django van Ardenne) (bovenste beeld is een still – filmfragment door Rob Groot Zevert


Daniele Formica
Met de vraag naar waardering en hergebruik stelt Daniele Formica onze gehechtheid aan hele persoonlijke bezittingen ter discussie. De kunstwerken die hij maakt zijn conceptueel, maar de materialen die hij hiervoor gebruikt zijn vaak juist heel persoonlijk van aard. Hij vroeg zich bijvoorbeeld af wat hij met de cadeaus die hij van zijn ex had gekregen moest doen en besloot er kunstwerken van te maken. Zo ook van 18 agenda’s die hij erfde van zijn grootmoeder waarvan enkel de eerste pagina was beschreven en een serie schilderijen uit de jaren ‘80 die een oude kunstenaar uit zijn ateliergebouw wilde weggooien. Hoe lang kunnen we een idee hergebruiken en recyclen voordat het betekenis verliest?

van boven naar beneden:
– Transformed Gift (Rainbow Cape) “Children of the Moon” (2020)
– Transformed Gift (AMICI), (2020)
– Grandma Agenda’s (18 agenda’s collected by Formica’s grandmother between 1970 to 2025) filled with drawings by Daniele Formica (2022)
(foto’s Django van Ardenne)

 

Klaartje van Essen
In haar Distributor Serie werkt Klaartje van Essen met gevonden kartonnen verpakkingen die ze vult met gips en was, materialen die later weer kunnen worden omgesmolten en hergebruikt. Ze geeft nieuwe functies aan materialen die ze op straat vindt, waarbij een materiaal een gereedschap kan worden maar ook een sculptuur. Een sculptuur kan ook dienstdoen als gereedschap, zoals haar Crayon Rocks: zelfgemaakte krijtstenen van resten gips, was en pigmenten die van Essen gebruikt voor het maken van tekeningen of markeringen. Daardoor verslijten deze Crayon Rocks en ontstaan er nieuwe vormen. Voor haar is de keuze in materiaal en het verduurzamen van haar maakproces een doorlopende ontdekking. Het is een natuurlijk gevolg van hoe Van Essen het liefst met de wereld om haar heen om wil gaan, zonder dat het werk daar per se over hoeft te gaan.

van boven naar beneden:
– Distributers (serie) (connected to the electric circuit) – plaster, wax, metal and cardboard pallets (2024)
– Crayon Rocks (on foam) – Plaster, wax, pigments (2023)
(foto’s Django van Ardenne)

 


Tenant of Culture

Onder de naam Tenant of Culture richt Hendrickje Schimmel zich op de impact van massaconsumptie en verspilling in de textielindustrie, waarin kleding, schoenen en accessoires vaak onder erbarmelijke omstandigheden worden geproduceerd. Met haar textielassemblages – samengesteld uit overgebleven materialen uit verschillende fasen van de productiecyclus – roept ze vragen op over hoe we bepalen wat bewaard en wat weggegooid kan worden. Haar werk bekritiseert de ‘merkcultuur’ en het systeem waarin functionele en esthetische waarde nauw verweven zijn met sociale en economische structuren.

van boven naar beneden:
– Dry Fit (series) – Recyceld outwear and sportswear, steel, alumnium, toggles, fabric (2023)
– To Be Titeled – Jesmonite, recyceld shoes, textile (2020)
– Untitteld (Fruit Of The Loom) – Recyceld t-shirt, snap-buttons, elastic, labels (2024)
(foto’s Django van Ardenne)

 


Keiko Sato
Keiko Sato maakt landschappelijke vloersculpturen waarvoor ze objecten verzamelt zoals duizenden sigarettenpeuken. De installatie Cigarette Piece toonde ze in de jaren ‘90 voor het eerst bij de Appel in Amsterdam en bewaarde ze vervolgens meer dan dertig jaar in glazen potjes in haar atelier. Haar werk roept vragen op over de tijd en de tijdgeest en de waarde die we aan vergankelijke objecten toekennen. Door dit soort objecten met elkaar te verbinden, combineren en herschikken, vormt Sato iets nieuws zonder de sporen van het verleden te wissen.

Untiteld (Cigarette butts, ashes and branches) 1996-2024 (foto’s Django van Ardenne)