HOOGLICHT

HOOGLICHT:
7  maart  t/m 19 april 2020

Hooglicht is een productie van Omstand, presentatieruimte voor actuele kunst. Curator van de tentoonstelling is beeldend kunstenaar Marena Seeling, die vaker tentoonstellingen organiseerde.

Marena werd door Omstand gevraagd een tentoonstelling samen te stellen, met werk van andere kunstenaars, waarbij thema’s in haar werk aan de basis liggen voor deze tentoonstelling. Hoog Licht is ook de titel van een blog waarin Marena Seeling verslag doet van haar bevindingen als kunstenaar. Ze vertelt over haar observaties en hoe die een rol spelen in haar werk. Ze maakt voor dit doel foto’s, die ze transformeert tot schilderingen en wallshapes. Voor haar is een af werk het tussenstation van een zoektocht die nooit af is. Het documenteren van die zoektocht en het vervaardigen van aquarellen, wandpanelen en schilderijen vormen op deze manier de basis van haar kunstenaarschap. De vraag van Omstand om als kunstenaar-curator een tentoonstelling te maken voegt daar een nieuwe dimensie aan toe.

Deelnemende Kunstenaars:
Simon Oud
Franck Gribling
Kathleen Huys
Isolde Venrooy
Jochem Rotteveel
Karlijn Janssen
Maaike Kramer
Richard van der Aa
Hans Everaert

Richard van der Aa [NZ/FR]
Richard van der Aa omschrijft veel van zijn werken als ‘afbeeldingen van schilderijen’; Een metataal over het schilderen om het schilderen zelf te overdenken. Zo bevinden we ons in de marge tussen het picturale en het concrete, waarbij we ons comfort in twijfel trekken door onderscheid te maken en categorieën te hanteren die ons in staat stellen de wereld te begrijpen, niet uit ongemak, maar met het genot van de verwondering. —Daniel G. Hill, (Extract uit “Margins of Tolerance”, 2016)
“Mijn werk gaat fundamenteel over schilderen. Eerst, voordat het iets anders is, is een schilderij een object. Ik ben gefascineerd door de manier waarop deze objecten, die men schilderijen noemt, een andere soort betekenis lijken te hebben dan overige objecten: Ze zijn in staat te spreken over dingen buiten zichzelf. Ik ben me bewust van het feit dat naast object een schilderij tegelijkertijd als een afbeelding fungeert en dat er een interessante spanning ontstaat in het werk wanneer men probeert evenveel gewicht toe te kennen aan zowel de afbeelding als het object. Daarbij vergeet ik nooit dat het woord ‘schilderen’ ook als werkwoord moet worden opgevat. Dat wil zeggen: het aanbrengen van verf op een oppervlak. De manier waarop dit gebeurd heeft grote invloed op de manier waarop betekenis wordt verleend in het werk. Soms is dit verfproces éigenlijk het onderwerp.”

Richard van der Aa | Façade Series 2018 | Enamel op Dibond | elk exemplaar 50 x 50 cm

Franck Gribling [NL]
Al vanaf de jaren zestig van de vorige eeuw houdt Franck Gribling zich bezig met beeldend onderzoek naar bestaansvormen geprojecteerd in het kosmische Ruimte-Tijdcontinuüm. Die ruimte kent geen menselijk perspectief vanuit een vast oogpunt. Omdat er van een centraal oogpunt geen sprake is, zijn de gezichtspunten in principe eindeloos. Of zoals de dichter Kavafis het omschrijft: “AT A SLIGHT ANGLE TO THE UNIVERSE”. In de jaren 60 ontstaan zijn SPACE VOLUMES, SPACE PLANES en de LIGHT AND SPACE TRAPS uit isometrische modellen van elementaire constructies in de ruimte. In de jaren 70 opgevolgd door SPACE-REFLECTORS, een oneindige stroom van steeds veranderende reliëfs van regelmatig gebogen chroomstaal. In het meer recente werk gaat de aandacht uit naar de duizelingwekkende gelijktijdigheid van spiegelbeelden. Het Droste-effect als metafoor van het bestaan. In de performance ‘BESLAGEN SPIEGELS’, waarin ook een nieuwe editie van SPACE TRAPS een rol speelt, wordt dit fata morgana getoond om uiteindelijk in stukken uiteen te vallen.

Franck Gribling
– zaaloverzicht:AT A SLIGHT ANGLE TO THE UNIVERSE.
– (op de vloer) Five  floating white  space objects, 1967, plexiglas, 5delig, 10/15/20 x 100
– (op achterwand+afb. 2) Blue Space tower in two parts, 1968, plexiglas spraypaint, 100/60 x 125
– (op rechterwand – achterin) Bended light and space square,  square, 1968, plexiglas, 90 x 90
– (op rechterwand) Space and light trap, 1968, plexiglas 50 x 50 x 15
– (op linkerwand+afb. 3) Two curved white space beams, plexiglas spraypaint,  180 x 125, 1967

Jochem Rotteveel [NL]
Alle materialen zijn geschikt voor kunst, zolang ze je maar kunnen verrassen. Mijn artistieke onderzoek richt zich voornamelijk op de onvaste grenzen tussen disciplines, materialen en dimensies. Zo verken ik de grenzen tussen 2- en 3D en tussen low- en high art. Ik waardeer ‘low materials’ als ducttape en plastic plakfolie. Met deze materialen onderzoek ik kleur, compositie en de grenzen van het werk zelf. Mijn wandinstallaties zijn altijd tijdelijk van aard en door de werken na afloop te vernietigen bevraag ik het belang van eeuwigheid.

Jochem Rotteveel | Shore | folie (plastic) | 530x280cm  >> site specific, maart 2020

Karlijn Janssen [NL]
Hoe komen we los of zijn we één met onze omgeving? Hoe verdwijnen of verschijnen we in de natuur? Deze vragen onderzoekt Karlijn Janssen in gefilmde en gefotografeerde performances waarin specifieke, doelloze handelingen centraal staan, vaak monnikenwerk. Bijna op het neurotische af poogt ze grip te krijgen op onhandelbare omstandigheden en veroorzaakt daardoor weliswaar esthetische maar pijnlijk beelden. Voorstellingen waaruit het onvermogen blijkt om regie te krijgen en echt los te komen van de omgeving.

Karlijn Janssen | Sunburn | 2 x Video | 4:3| 00:03:15  (loop) | 2017
– (fragment) Untitled | single video | 4:3 | 00:01:10 (loop) | 2016 | Oplage: 3
– (fragment) Dot | single video | 16:9 | 00:05:07 (loop) | 2019

Simon Oud [NL]
WILDE BEELDEN: Elke vroege ochtend wandelt hij door Amsterdam. Het is dan nog stil op straat. Op die wandelingen komt hij vrijwel dagelijks spullen tegen die door mensen op straat zijn gezet. Afval, bouwmaterialen of wegopbrekingen met waarschuwingsborden. Dat soort dingen. Als beeldhouwer valt zijn oog dan op situaties die van een sculpturale kwaliteit zijn. Ze laten zich makkelijk vergelijken met museale installaties, alleen zijn ze volstrekt willekeurig tot stand gekomen. Althans dat lijkt zo. Vaak denkt hij dat de situatie onder een zekere bewuste regie tot stand is gekomen. Bij elkaar vormen de foto’s die hij van dergelijke situaties maak een catalogus van een min of meer toevallige en tijdelijke beeldhouwtentoonstelling. Ze zeggen iets over de tijdgeest door de aard van de spullen, ze zeggen iets over de mentaliteit van de Amsterdammer die rücksichtslos van alles op straat dumpt en ze zeggen iets over de consumptiemaatschappij en over sociale verhoudingen. Al met al vormen de foto’s een portret van de stad. —> tekst door Alex de Vries

 
   Simon Oud
uit de serie WILDE BEELDEN: foto’s op dibond – Mat / Anti-Reflex | 45 x 60 cm

Isolde Venrooy [NL]
Een wandeling kan nieuwe inzichten verschaffen, verhalen opwekken en mogelijkheden bieden voor een sensitieve relatie tussen mens omgeving. In Isolde’s artistieke praktijk is wandelen een medium en zijn alle zintuigen zogenaamde ‘kijkgereedschappen’. Door deze kijkgereedschappen kunnen we op een andere manier onze aandacht richten en een bijzondere interactie aangaan tussen het beeldende werk, het menselijk lichaam en de ruimtes rondom. Gedachten ontvouwen zich en het lichaam voelt. Isolde begeleidt en voegt kijkgereedschappen toe aan dit proces. Zo ontwikkelde ze TRAVELLER, een zwart kubusvormig object waarmee papieren proppen worden gelanceerd. De beschouwer van het werk kan deze prop opvangen, ontvouwen en lezen. Ze bevatten (wandel)instructies over de dynamiek tussen ons zintuiglijke lichaam en de waarneming van de ruimte rondom

Isolde Venrooy | TRAVELLER | hout, papier en electronica | 40 x 40 x 40 cm | 2020

Maaike Kramer [NL]
Maaike Kramer maakt werken die wisselen tussen het monumentale en het schetsmatige. Tussen de ruimte zelf, beton, zeil en metaal, versus potloodschetsjes en houten latjes. Ze kiest voor materialen die van elkaar kunnen ‘lenen’. Door deze mengvorm maakt ze werken die zowel schetsmatig als monumentaal zijn, waarbij de grens tussen de twee het liefst onduidelijk is. Zelf zegt ze daarover: “We staan vaak niet stil bij het feit dat praktisch alles om ons heen is geconstrueerd en nog steeds wordt geconstrueerd. We raken snel gewend aan een bepaalde status quo en vergeten gemakshalve hoeveel moeite het proces heeft gekost. Met mijn werk wil ik dat onder de aandacht brengen.”

Maaike Kramer
– Eternal Gradient | Pigment en grafiet | 560 cm hoog | 2020
– A Balacing Act Standing | Pigment en grafiet in beton | 89 x 34 x 9 cm | 2019
– A Balacing Act Hanging | Pigment en grafiet in beton | 100 x 7,5 x 4 cm | 2019

Kathleen Huys [BE]
Haar werken gaan over de zintuigelijke ervaring van het kijken en het wegkijken. De verschoven blik, het verder kijken van hetgeen dat is gezien. Het kijken als ervaring. Interessant daarbij is het landschap, met het spel van licht en schaduw, van lichtvlekken of een donkerte dat net buiten het blikveld ligt. Op die manier wordt het geziene ontdaan van alle details. Is zo’n ervaring vast te leggen op doek? En dan vooral hoe zoiets te schilderen en niet wat het zou kunnen betekenen. Deze houding resulteert in abstracte, minimalistisch ogende werken, met een beperkt kleurenpalet en meestal op klein formaat. Het zijn vooral onderzoeken naar het materiaal en experimenten met dragers en schilderwijzen. Op zo’n manier dat het beeld kan verdwijnen of verschijnen. Hierdoor ontstaat een proces van handelen, verschuiven, verplaatsen en veranderen. Een voortdurend aftasten van de mogelijkheden. De veranderingen laten sporen en haperingen na, die belangrijk zijn. Die worden niet weggeveegd, maar krijgen hun bestaansrecht als onbedoeld geluk en uiteindelijk leiden ze naar nieuwe oplossingen en andere associaties.

Kathleen Huys |
– Romantische Route | olieverf op hout | looddraad | 2018
– Breuk in het groen | 62,5 x 34 cm | Olieverf op hout, 8 nageltjes
– Wassende Maan | olieverf op doek over doek | 45x 35 cm | 2018

Hans Everaert [BE]
De fascinatie van Hans Everaert voor het begrip ‘deep time’ laat een geologisch vocabularium toe om zijn schilder praktijk te verwoorden. De genese van zijn schilderijen is vergelijkbaar met de werking van sedimentatie en erosie. Onthecht van een figuratief eindpunt, hoopt hij picturaal materiaal op en laat het bezinken op het schildersdoek. Recent verruimde Hans zijn schilderpraktijk met het medium film. Op die manier ontwikkelt hij een tweeledig spoor waarin figuratie en abstractie een dialoog aangaan met de complexiteit van het verschijnsel tijd. Voortwerkend in de geest van zijn schilderijen tast hij het dynamisch bereik van het licht af en kiest op deze manier bewust voor ruis op het beeld. Regelmatig raakt het filmisch materiaal zo verzadigd dat het nagenoeg opgeslorpt wordt door het licht met een fascinerende atmosfeer als gevolg. Gecombineerd met een uitgekiend spel van scherptediepte ontstaat een bevreemdende omgeving die feitelijkheid en fictie verenigt. — Stef Van Bellingen, september 2019.

Hans Everaert
– Overzicht DEEP TIME
– Deep Time series | 300 x 14 | acryl op canvas | 2019
– Deep Time #1A | audio; stereo | single video | 16:9 | 00:03:44  (still) | (soundtrack van Lee Ranaldo-Sonic Youth) | 2019

Alle foto’s door Koen Kievits

Om het magazine van HOOGLICHT online te lezen: klik hier!

HOOGLICHT werd mede mogelijk gemaakt door: