Karlijn Janssen, Arnhem 1991, woont in Zwolle, werkt op lokatie.
Hoe zijn we één met of komen we los van onze omgeving?
Hoe verdwijnen of verschijnen we in de natuur?
Deze vragen onderzoekt Karlijn Janssen in gefilmde en gefotografeerde performances waarin specifieke, vaak doelloze handelingen, centraal staan. Bijna op het neurotisch af poogt ze grip te krijgen op onhandelbare omstandigheden en veroorzaakt daardoor, wiliswaar esthetische, maar toch pijnlijke beelden. Voorstelling waaruit het onvermogen blijkt om regie te krijgen en echt los te komen van de omgeving. De omgevingen die ze in haar foto’s en films opvoert zijn schijnbaar onaangeraakt. Hier voert ze performance-handelingen uit. Kleine poëtische ingrepen, waarmee ze verwijst naar “lagen van de werkelijkheid”. De locaties waar ze haar werk uitvoert kiest ze soms eerder uit dan de handeling die ze bedenkt. Soms voelt ze de behoefte om een onderdeel te worden van een landschap, waar ze op afstand naar kijkt. Als ze dit gevoel heeft bij een plek, dan mag dit verlangen niet verloren gaan en gaat ze de plek vastleggen. De vruchteloze performance-handelingen zijn dan bedoeld om een verbintenis tot stand te brengen, om een eenheid te vormen.