FINE FLEUR

Aan Fine Fleur doen dertien kunstenaars mee die eenzelfde sensitiviteit delen: Adélaïde Fériot – Anne Bourse – Astrid Nobel – Camille Brée – Charlott Markus – Dieuwke Spaans – Emmanuelle Castellan – Flora Moscovici – Maaike Schoorel – Minne Kersten – Perrine Lievens – Raphaël Emine – Takeshi Yasura. Deze kunstenaars, deze ‘coups de coeur’, zijn op intuïtieve wijze bij elkaar gebracht door curator Nanda Janssen.

Tijdens dat proces bleek ineens dat uit alle kunstwerken van deze kunstenaars een wolk aan zachte waarden tot uitdrukking is te brengen. Begrippen als porositeit en termen als ongrijpbaar, futiel, ijl, weerloos, bescheiden, twijfel en niet weten. Waarden die momenteel vaak in de verdrukking komen of afgedaan worden als onbelangrijk. De kunstwerken maken invoelbaar hoe het povere en kleine in al zijn nietigheid betekenisvol en verleidelijk kan zijn. Wellicht zien de kunstwerken er broos uit maar ze hebben wel degelijk power. Soft power! Tegenover verharding en polarisatie stelt Fine Fleur verzachting als tegengif.

De kunstwerken barsten van de bijzondere details. De keramische ‘altaartjes’ van Raphaël Emine kleuren blauw door de blauwalgbacterie of er drijft eendenkroos in, Perrine Lievens schrijft een brief met libellenvleugels, Emmanuelle Castellan geeft een figuur vorm door middel van incisies in het doek, Astrid Nobel schildert met zeewater, kokkel- en walvisbotpigment, Dieuwke Spaans tovert met kristalglazuur het universum tevoorschijn, Adélaïde Fériot kleurt bamboefluweel met acryl- en inktvisinkt tot een noorderlicht-achtig visioen, Takeshi Yasura laat een roodkleurig plantaardig extract over een zijden draad druppelen op een blanco marmeren vaas.

Sommige kunstenaars maken bewust gebruik van sober materiaal. Door de inzet van deze ‘inferieure’ materialen wordt waarde verleend aan iets dat van nul en generlei waarde lijkt. Neem de met gouddraad gestikte pagina’s uit de Gouden Gids door Anne Bourse. Vrij nonchalant, rats rats met de naaimachine erover.

Alle foto’s zijn gemaakt tijdens de expo Fine Fleur.
– Boven: Magnetika dans les pages jaunes. Golden thread, found yellow pages from the telephone book, blue jean fabric, ink, paper, pins, 35 x 35 cm (2022) – foto: Django van Ardenne
– Midden: Glass, copper, tin, alcohol felt, ink, silk, wadding, foam, 190 x 90 x 30 cm (2022) | Ssxx scx xsc xs c s xs xs II Ink, thread, wadding, foam, 190 x 90 x 10 cm (2022) – foto: Django van Ardenne
– Onder: Ssxx scx xsc xs c s xs xs III Ink, thread, wadding, foam, 120 x 60 x 10 cm (2022) – foto: Ivonne Zijp.

In Fine Fleur heeft het onbeduidende bestaansrecht. Dat wat normaliter buiten het interesseveld valt: de marge of de periferie, staat centraal. Soms letterlijk. De waaklampjes van Camille Brée bevinden zich op enkelhoogte. Het is bijna een vorm van verzet tegen het kunstwerk dat altijd een centrale plek op de muur inneemt. De amper aanwezige kunstwerkjes duiken verschillende malen op en duiden een continuüm aan, een onzichtbaar energiecircuit.

Untitled (ongoing night lights series), 2020, résine, composants électroniques , ongeveer 9x12x5 cm – fotografie: Django van Ardenne

De kunstwerken zijn ambigue en subtiel; een verademing in een tijd waarin zoveel eenduidige, platte beelden circuleren in de media en (pop)cultuur. De enigmatische schilderijen van Emmanuelle Castellan zijn als een verzameling sporen die samen een beeltenis vormen. Vlekken, vegen en zelfs sneden in het doek maken de voorstelling. Deze schilder geeft niet om het cleane of hygiënische. Sommige schilderijen zijn een beetje viezig, vuil of afgewerkt met vernis dat vergeeld is. Een belezen kunstenaar die haar inspiratie overal vandaan haalt. Je hoeft niet te weten dat het doek Closed Session een hommage is aan de Franse filosoof Vladimir Jankélévitch om het te waarderen. Het ontastbare is immers een hoofdkleur op haar palet.

Gibgib, oil on canvas, 115 x 85 cm, 2020|- fotografie: Django van Ardenne
Links: nr. 2 from the series self portraits 1-2-3 (memory of a landscape), oil on canvas, each 46 x 33 cm, 2019. Rechts: closed session, oil on canvas, 90 x 66 cm, 2021(2) – fotografie: Django van Ardenne, onderste foto door Ivonne Zijp

Fine Fleur staat bol van kunstwerken die je ook met je zesde zintuig moet lezen. In de slow paintings van Maaike Schoorel zie je in eerste instantie alleen wat vegen, penseelstreken, zachte kleurnuances, een enkele glinstering, een potlood streep en een stukje papier. Maar wanneer je langer kijkt, verrijst langzaam de voorstelling uit de verf.

Kangaroo on the Table (Willet-Holthuysen House) (2022) oil on linen with paper, crayon, pencil and powder pigments, 120 x 160 cm. fotografie: Django van Ardenne, onderste foto door Ivonne Zijp

De beelden van Charlott Markus vormen het fotografische equivalent van deze benadering. Een schimmenspel van wilde vegetatie, zonlicht en goedkoop, blauw afdekzeil. Het onaangeharkte en ongerepte in de hoofdrol.

Some Things Bleak – Serie #001 /#002 / #003 / #008 / #009 – Ink print on 80g Hahnemühle Sumi-e archival paper in custom made maple Profilex frame with art glass. size: 59×39 cm ( #001 /#002 / #003) and size: 30 x 20 cm (#008 / #009) (2020)  – fotografie: Django van Ardenne, onderste foto door Ivonne Zijp

Flora Moscovici geeft een onopvallend, inwisselbaar trafohuisje cachet door het volledig te beschilderen. De praktijk van deze muurschilder pur sang kenmerkt zich door een zekere nederigheid aangezien ze niet zomaar een schildering op de muur knalt maar integreert met de plek. Als het ware is het een symbiose of een tweede huid. De schildering wordt verweven met het bestaande en doet het geheel oplichten. Iedere schildering echoot de omgeving. Hier in Arnhem is dat bijvoorbeeld terug te zien in het palet. Haar kleurennevels hebben vaak iets weg van atmosferische verschijnselen.

Flora Moscovici –  What The Tree Has Seen (2023) WALL PAINTING Pigmenten en kalkwater direct op de muur, gladde oppervlakken zijn eerst voorbehandeld met ‘Blanc de Meudon’ – fotografie: Ivonne Zijp

Het zal duidelijk zijn dat de wolk van zachte waarden waarmee dit verhaal begon op een licht abstract niveau wordt aangesneden. Het is immers niet letterlijk afgebeeld in de kunstwerken, behalve misschien in de zachte gouaches op eenvoudig karton van Minne Kersten. Niks verhevens. Je speurt dat ze momenten uit het vlietende leven vastlegt, momenten van vriendschap, verlies, verbinding. Haar schilderingen hebben dezelfde openheid en vaagheid als herinneringen.

– Boven: Van links:naar rechts: Nightfall, 2023, gouache on cardboard, 21×25 cm // Memory Field (I), 2021, gouache on cardboard, 29×15 cm //They Won’t Stand Time, 2022, gouache on cardboard, 20x27cm //Encounter, 2022, gouache on cardboard, 35×21 cm // The Edge, 2021, gouache on cardboard, 15x29cm. – fotografie: Django van Ardenne
– Midden: Links: Encounter, 2022, gouache on cardboard, 35×21 cm // Rechts:  The Edge, 2021, gouache on cardboard, 15x29cm  – fotografie: Django van Ardenne
– Onder: Foto door Ivonne Zijp

Een ander spoor dat losjes door Fine Fleur loopt, is het belang van de natuur, van de levende, organische materie die ons omringt. Het besef dat de mens niet belangrijker maar gelijkwaardig is aan alle andere elementen. De wolk vlinders die even tot stilstand is gekomen, is een rêverie van Perrine Lievens. Paardenbloempluis, wilgentak of visschubben, deze kunstenaar heeft duidelijk een voorkeur voor fragiele materialen. De kwetsbaarheid die eruit spreekt, houdt voor haar rechtstreeks verband met het levende en uiteindelijk is dat wat haar raakt.

(Bovenste foto) Lettre d’intention (2020) Libellenvleugels ingevoegd in het tekstkader, 30 x 20 cm // (tweede afbeelding) Une ligne (2014)  Vleugels van Morphos Thamyris (vlinder) op kastanjehout. lengte 650 cm  – fotografie: Django van Ardenne, onderste foto door Ivonne Zijp

Iedere installatie van Takeshi Yasura is als een keten waarin elk onderdeeltje verbonden is, het één zet het ander in werking. In zijn ‘ecosystemen’ ligt het idee van animisme besloten. Alles heeft energie en geeft energie; een dier, boom, rots, beekje, bliksem of regen. Alle elementen die deze kunstenaar gebruikt zijn derhalve bezield, of het nu gaat om een brok zout, damp, een veertje of een natuurlijke vloeistof.

 
‘Distilled’, de bijdrage van TAKESHI YASURA – installatie van druppels in marmeren pot – zijdedraad – rood gepigmenteerd gekookt water – vloeistiofpompsysteem – fotografie: Django van Ardenne, onderste foto door Ivonne Zijp.

Vanuit diezelfde gelijkwaardigheidsgedachte maakt Raphaël Emine keramische sculpturen met en voor andere vormen van leven dan de mens. Voor planten, insecten en hier in Fine Fleur eendenkroos en blauwalg (cyanobacterie). Zijn hybride altaartjes kunnen gezien worden als een vorm van speculatief design aangezien het nieuwe mogelijkheden verbeeldt van een gedroomde toekomst. Een die afrekent met het survival of the fittest idee en uitgaat van wederkerigheid, uitwisseling en co-existentie

Bovenste afb. Overzicht: Stoup #1 / 2019 Glazed earthenware, cyanobacteria (pink cyanophyceae) 31x38x20 cm // Stoup #3 / 2020 Glazed earthenware, water, cyanobacteria (Haematococcus pluvialis) 45x45x20 cm // Stoup #2 / 2019 Glazed earthenware, water, duckweed (lemna minor) 34x26x20 cm – middelste afb. Stoup #2, 2019, geglazuurd aardewerk, water, eendenkroos – fotografie: Django van Ardenne, onderste foto door Ivonne Zijp.

Astrid Nobel is opgegroeid op Ameland en verknocht met de elementen. Ze wil aandacht voor de stille ramp die zich momenteel voltrekt in onder meer de Waddenzee waar de kokkel door klimaatverandering massaal het loodje legt met alle gevolgen voor het ecosysteem. De kokkel staat centraal in haar magische, bijna bezielde beelden voor Fine Fleur.

Bovenste: Moon: caseïne met kokkel- en walvisbotpigment, zeewater, kokkelschelp en gesso op doek, 120×150 cm (2023)
Onderste: Sun:  |casein with cockle pigment, seawater, burn marks, cockle shells and gesso on canvas, 60×80 cm (2022) – fotografie: Django van Ardenne, onderste foto door Ivonne Zijp

Adélaïde Fériot zoomt uit en richt de blik naar boven, naar het ongrijpbare noorderlicht. Het poollicht dat veroorzaakt wordt door de zonnewind. Deze zonnewind is vooral sterk bij uitbarstingen van plasmawolken op de zon, waarbij grote hoeveelheden elektrisch geladen deeltjes met onvoorstelbare snelheden het heelal in geslingerd worden. Een fenomeen dat de mens in schaal ver te boven gaat en waar de mens geen controle over heeft. Mogelijk is dat deel van de fascinatie. De bronzen voeten verbeelden een persoon die het geheel gadeslaat of erin opgaat. Aurora #3 stelt een continuïteit tussen de mens en het universum voor en tast de mogelijkheid van een fusie tussen ons lichaam en de elementen af.

Ce feu qui me consume (Dit vuur dat mij verteert) – Bronze polyester velours de coton encre // nr.1 (2022) – fotografie: Django van Ardenne, onderste foto door Ivonne Zijp

In de serie Solaris heeft Dieuwke Spaans de zon en de planeten uit ons zonnestelsel gepaard aan boekenkaften. Beiden zijn als een soort ‘portal’ te beschouwen die een andere werkelijkheid doen ervaren, ver weg van de waan van de dag.

Van links naar rechts: Solaris- Mercury, Venus, Earth, 2022, porselein/kristalglazuur, 24.5×20 cm // Solaris -Sun, 2022, porselein/kristalglazuur, 24.5×17.5 cm // Solaris -Birth, 2022 steengoed/kristal glazuur 24×17 cm – fotografie: Django van Ardenne, onderste foto door Ivonne Zijp

Om het magazine van FINE FLEUR online te lezen: klik hier!