Expositie

CLUSTER BUBBLE II – SPATIAL THOUGHTS ON TRACES OF HUMAN PRESENCE

studio omstand

OMSTAND, space for contemporary art, presenteerde van 27 maart t/m 10 mei 2021 Spatial Thoughts On Traces Of Human Presence uit de serie Cluster Bubble

De tentoonstelling was GRATIS te bezoeken iedere vrijdag, zaterdag en zondag van 11.30 tot 17.30 uur, maar  alleen op afspraak, via time-slots, vanwege de Covid pandemie. Er was volop animo voor. Het kwam met enige regelmaat voor dat de ‘slots’ voor een betreffende dag waren volgeboekt.

De deelnemers aan -Spatial Thoughts On Traces Of Human Presence- :
Yair Callender
Vanessa Henn
Sander Breure & Witte van Hulzen
Ricardo van Eyk
Laura Kaminskaité
Jeroen Jongeleen
Evita Vasiljeva
Annegret Kellner

De ideale ruimte is voor sommige kunstenaars niet die van witte muren en hoge plafonds, maar juist die waar het alledaagse gebeurt: de architectonische ruimte. Een plek waar uitgespuwde kauwgomballen sporen nalaten op trottoirs, door de mens geplante bomen doorwoekeren en transformeren in bijzondere sculpturen, gebouwen afbrokkelen tot ruïnes en nieuwbouwwijken als paddenstoelen uit de grond schieten. Enkel de kunstenaar lijkt in staat hier de schoonheid van te laten zien.

Cluster Bubble is een jaarlijks terugkerende serie van groepstentoonstellingen waar telkens een medium uit de kunsten wordt belicht,  zoals fotografie, tekenkunst, kopie-art of bijvoorbeeld installatie-kunst. De naam ‘Cluster Bubble’ is gekozen als reactie op het effect van de samenwerking, waarbij vooral de combinatie van de kunstenaars moet zorgen voor de juiste interactie. Voor ‘Spatial Thoughts On Traces Of Human Presence’, uit deze serie Cluster Bubble, nodigden curatoren Fenne Saedt en Lieven Hendriks negen kunstenaars uit met zeer uiteenlopende ideeën. Wat hun bindt is dat ze zich allen verbazen, onderzoek doen, of met bewondering kijken naar de openbare ruimte en hoe de mens zich hierin beweegt en gedraagt. De verhalen en de zienswijze van de deelnemers aan ‘Spatial Thoughts On Traces Of Human Presence’ zijn speciaal en bijzonder. Ze laten ons nadenken over nieuwe benaderingen voor het publieke domein, maar dan zonder de wrijving of de irritatie die deze plekken zo vaak oproepen. In plaats daarvan tonen de deelnemers stuk voor stuk de kracht en de schoonheid van het moment.

Organisatie: team Omstand: Lieven Hendriks en Fenne Saedt (curatoren) en Rob Groot Zevert (productie)
Fotografie: Django van Ardenne

 

 

 

Jeroen Jongeleen:

 Jeroen Jongeleen, fragment uit  Sonsbeek Run 2021, fullHD video 00:17:59 – 
Jongeleen maakte speciaal voor de tentoonstelling  Spatial Thoughts Of Human Presence een nieuwe ‘RUN’.
De video is onderdeel van het project Running in circles, waarbij Jongeleen op uiteenlopende plekken rondjes loopt. Hoe passend in deze tijden van corona, ze weerspiegelen de eentonigheid van het leven in de stille stad. In Sonsbeek Run 2021 loopt de kunstenaar in park Sonsbeek, een mooie verwijzing naar de Sonsbeek-tentoonstelling 2020 die door corona doorgeschoven is naar de zomer van 2021.

 

 

Evita Vasiljeva:

  


Untiteld IV, Installatie: Beton, beton-wapeningsstaal, tyraps en pigment, van Evita Vasiljeva, 100 x 150 x 350 cm. (2021)

Evita Vasiljeva is een Letse kunstenaar van voornamelijk sculptuur en installaties, die momenteel werkt vanuit Parijs. Ze maakt objecten door materialen opnieuw te gebruiken die voornamelijk van bouwwerkzaamheden afkomstig zijn. Hun betekenis en rol lijken cryptisch en staan ​​open voor verschillende interpretaties. Is het werk in aanbouw of wordt het net gesloopt? Haar werken zijn opgenomen in de collectie van het Letse Nationale Kunstmuseum en verschillende privé collecties.

 

Laura Kaminskaité:

Laura Kaminskaité
Not Yet Titled 1 – neon tubing, white, Omstand-edition-2021 (147 X 125 cm) /
Omstand-edition-2021

Laura Kaminskaitė (Vilnius, LT) roept onzichtbare gebeurtenissen op in de hoofden van de kijkers en de lezers van haar werk. Haar werken accentueren op subtiele wijze de tentoonstellingsruimte met scenario’s en verhalen die zich afspelen op de grens van het stoffelijke en het onstoffelijke.
>> Methinks, about a language as a meeting point, a place of productive agreement. // Through language we can create a space where things start to be different and bring a new quality to our everyday life. // The work is composed of abstract motions of conversation that appear in various continui- ties, in various mental and physical shapes. // It’s not a representation of motion, it’s its presen- ce. The way I see it, all conversations are made of abstract motions of language. // During a conversation some novel and interes- ting things might appear. // It doesn’t matter where a conversation starts, it matters more where it takes us. (Laura Kaminskaitė)

 

 


Annegret Kellner:


Vigor Ficus Hystericus 2021 (ficus-tree and powerplate)

Annegret Kellner (DE), woont en werkt in Amsterdam en is vooral bekend om haar fotografische en sculpturale werken, die zich bezighouden met de subtiele weergave van gemartelde kamerplanten. Haar provocerende methoden bieden zowel ervaringen van conflict als troost. Haar werk is opgenomen in verschillende privé- als bedrijfscollecties.

 

 

Vanessa Henn:


Vanessa Henn (DE) boven: ‘Give Me A Rest’ / onder: ‘Hung Over’ , staal en PVC.

Vanessa Henn (Berlijn, DE) speelt graag met de architectonische ruimte, waar ze met minimale, maar precieze ingrepen, een nieuwe kijk creëert op iets wat je al lang dacht te (her)kennen. Met leuningen van trappen en bruggen vormt ze een schakel tussen de architectuur en de mensen die er gebruik van moeten maken.

 

 

Yair Callender:

 
 
Installatie Z.T. (2021) (in het glazen huis van Omstand)
Gips, beton, grind, hout, styropor, pigment

De werken van Yair Callender kunnen worden beschreven als monumenten. Niet vanwege het formaat, maar vooral vanwege het symbolische karakter ervan. Callender’s werk zoekt naar echo’s binnen het diep gewortelde gevoel dat losgemaakt kan worden door monumenten, op grote of kleine schaal, omdat deze zich begeeft tussen de mens en een (al dan niet religieus) collectief idee, die het menselijke te boven gaat. In het grensgebied tussen viering en contemplatie zijn de werken een onderzoek naar de kracht van symboliek en archetypische figuren.

 

 

Sander Breure & Witte van Hulzen:

 


– Mees (2019)
Gips, keramiek (silver lustre glazuur), metaal, schoenen, vaatwasser. Courtesy: tegenboschvanvreden
Marianne (2019)
Keramiek, mixed media. Courtesy: tegenboschvanvreden

In het multidisciplinaire werk van Sander Breure en Witte van Hulzen is hun fascinatie voor het gedrag van mensen herkenbaar: De gecodeerde structuren in dat gedrag, de invloed van tijd en plaats en de onderlinge relaties. Deze interesse wordt zichtbaar in performances, videowerk, fotografie, installaties en tekeningen, waarbij het theatrale van meet af aan een belangrijke factor vormt. In 2017 begonnen ze met het maken van sculpturen – assemblages in de vorm van mensfiguren, maar ook losse koppen in keramiek – waarbij de sculpturen vertegenwoordigers zijn van bepaalde ‘rollen’ die we spelen. De basis voor hun sculpturen komt voort uit het idee dat mensen in wezen altijd een rol spelen. Zo’n rol gaat gepaard met persoonlijkheidskenmerken, een specifiek ‘masker’, een individuele lichaamstaal en bewust gekozen attributen, als kleding.

 

 

Ricardo van Eyk:

   
Installatie met houten vloer en  objecten uit de serie ‘Group Canal’.
CANAL No I, IV en III (2020)
Stalen bevestiging, poedercoating, aluminium en lak
190 x 190 x 95 cm.
Courtesy: tegenboschvanvreden

Ricardo van Eyk (1993), voormalig resident van De Ateliers, A’dam, beschouwt zichzelf als een schilder. Volgens Van Eyk is schilderen een kwestie van zagen, boren, monteren, schroeven, vullen, schuren, schilderen, spuiten en schrapen. Hij is gefascineerd door de stedelijke omgeving en de manier waarop de stad fungeert als ‘drager’ met sporen van menselijke aanwezigheid, het verstrijken van tijd en tekenen van verval. Gevonden voorwerpen en het gebruik van alledaagse huishoudelijke materialen onderstrepen zijn beweeglijke, luchtige manier van werken.

 


Recensie BEELDENDE KUNST: NRC, Cultureel suplement
Thomas van Huut – 22 april 2021

Vermoeide trapleuning en marteltuig voor kamerplant

‘De stad is ver weg, het moet maar hier’, zo beschrijft auteur Robin Barry de landerige sfeer rondom haar geliefde winkelcentrum Presikhaaf in Arnhem. Het winkelcentrum met de ‘decoratieve kunstplanten’ is een comfortabele ‘non-place’, waar je ‘gereduceerd wordt tot de rol van consument die het bouwsel je oplegt’. Toch spot Barry mensen die daaraan ontsnappen: daklozen die de warmte opzoeken, groepjes roddelende hangouderen, een eenzame man die sjekkies draait ‘voor de hele week’.

Vanessa Henn: Hung Over. 2017 (160 x 50 x 15 cm, staal en pvc). Foto Django van Ardenne

De publieke ruimte, daarover gaat de groepsexpositie met de wat pompeuze titel Spatial Thoughts On Traces Of Human Presence in de Arnhemse kunstruimte Omstand. Helder en fris zet Barry in de bijhorende publicatie het spanningsveld tussen grillige mens en geplande omgeving op scherp.

Daar slagen helaas niet alle kunstwerken in. In het glazen paviljoen buiten brandt in de installatie van Yair Callender een kaarsje bij een aantal abstracte figuren van gips, beton en hout. Het gaat over de architectuur van monumenten, maar je moet erg welwillend zijn om daar iets van mee te krijgen. Het duo Sander Breure & Witte van Hulzen is gefascineerd door lichaamshoudingen en bewegingstaal. In de oude accuwerkplaats zijn van hen twee lekker ruwe menssculpturen te zien. De poppen, ergens tussen mens en bouwmateriaal, zijn aan het wachten: maar waarop? Ricardo van Eyk maakte prachtige, gigantische schotelantennes van aluminium, waarin de ruwe sporen van bewerking nog zichtbaar zijn.

Echt beroeren doet de kunst pas in de laatste zaal. Van Vanessa Henn hangen daar trapleuningen die krom hangen en naar beneden krullen alsof ze het van vermoeidheid ook allemaal niet meer weten. Ontroerend. Het werk van Annegret Kellner roept gevoelens van schuld op. Zij plaatste een gewone kamerplant op een trilplaat die gaat schudden wanneer je binnenstapt. Zo activeer je het marteltuig voor huisplant. Kellner zet ermee je affectieve relatie met de omgeving op scherp. Heel effectief.

 


© 2021 Omstand

gerelateerde kunstenaars CLUSTER BUBBLE II – SPATIAL THOUGHTS ON TRACES OF HUMAN PRESENCE