Zonder Titel / beschilderde luciferdoosjes in opeenvolging
12 doosjes, 28,5 x 16,3 cm, 2021 (foto: Django van Ardenne)
Het nieuwste werk van Marten Hendriks ziet eruit alsof hij de inzichten die hij op zijn twintigste opdeed zestig jaar later door een periscoop bekijkt. Hij steekt niet werkelijk een optisch instrument uit een verborgen positie boven een oppervlak uit, maar het is wel een vorm van afgebogen waarneming. Alles krijgt een argeloze aanwezigheid. Marten Hendriks betrapt wat hij ziet in een steeds andere gedaante. Hij raakt niet uitgekeken op wat hij kent, omdat er altijd iets onkenbaars overblijft. (…) In veel van zijn werk toont Marten Hendriks een perifere manier van kijken. Hij past zijn werk toe als een observatiepost, zoals een erker, of een jachtstoel in het bos. In zijn oneindige reeks beelden getiteld ‘onvoltooide beeldindex’ heeft hij talloze vormen van dat vooruitgeschoven kijken zoals die in de natuur en de architectuur voorkomen verbeeld. Die beeldvariatie heeft hij met in de computer bewerkte beelden, zowel bestaande als nieuw gemaakte, gerangschikt in lege luciferdoosjes. Nu gebruikt hij de omhulsels ervan, zowel in hun ongeschonden vorm als in gedemonteerde staat, om wat hij eerder tot stand bracht te herijken en schilderkunstig een andere richting te geven. Hij ontdoet de omhulsels van de bedrukking die erop is aangebracht door die er met ducttape vanaf te trekken. Het bleke karton dat zich dan toont, soms nog met een restspoor van het lucifermerk, gebruikt hij als drager. Hij beschildert die ondergrond met acryl, waarbij hij gebruik maakt van computer gesneden sjablonen. Hij onderzoekt het gedrag van de beelden ten opzichte van elkaar in talloze variëteiten op hun geldigheid. Door ze te bewerken en ze in reeksen van zes of blokken van twaalf of andere samenstellingen te combineren, geeft hij ze een veranderlijke betekenis.(Selectie van een tekst van Alex de Vries)