PULSE 8
studio omstand
met: Marten Hendriks
(afbeelding: animatedimages – Marten Henderiks)
PULSE 8 was van 4 juni t/m 28 augustus
Marten Hendriks – ‘Uitstallingen Hoofdzakelijk Over Zicht’ – SOLO
Uitstallingen Hoofdzakelijk Over Zicht
door Alex de Vries
Marten Hendriks heeft in de beeldende kunst veruit de meest intrigerende samenhang in een zo ongelijksoortig mogelijk oeuvre weten te bewerkstelligen. Ieder werk waaruit zijn kunstenaarschap bestaat, is een commentaar, verklaring of bevraging van alle andere werken die hij heeft gemaakt. Zo presenteert hij zijn werk ook. Marten Hendriks zet patronen in om het structuurloze te vertonen. Die patronen ontleent hij aan ervaringen in de werkelijkheid die hem referentiebeelden bieden. De tentoonstellingen die hij maakt, zijn nooit chronologisch of formeel naast elkaar gehangen werken, maar bijna encyclopedische assemblages waarbij hij uiteenlopende ordeningsprincipes door en over elkaar heen gebruikt. Dat maakt hem tot een van de beste tentoonstellingsmakers die er zijn. Binnen de uitstalling van de expositie ontstaan volkomen nieuwe inzichten in de betekenissen die onderlinge werken ten opzichte van elkaar hebben. Bij alles wat hij doet, denkt hij als een schilder die erop uit is een compositie te realiseren die niet alleen een interne logica heeft, maar die tevens die logica ondergraaft met de mogelijkheden die hij noodgedwongen onbenut laat. Hij kan niet alles laten zien, maar wel het hoofdzakelijke. Het is nooit een compleet overzicht, maar je krijgt er wel altijd zicht op, als is het verkleurd en verbleekt. Je ziet een gedesintegreerde maquette van zijn verbeelding. Door de schaalverandering die hij teweegbrengt, veroorzaakt het werk inzichtelijkheid. Het eigenaardige daarbij is dat het denken over positie, tijd en ruimte een fysieke ervaring wordt. Hendriks heeft altijd werk gemaakt dat een tastende en lijfelijke zoektocht is naar de manier waarop hij zich tot zijn directe omgeving, hoe ongrijpbaar die zich ook voordoet, verhoudt. Het gaat erom hoe hij de dingen aanraakt. Zijn tekeningen, schilderijen, sculpturen en foto’s zijn daar altijd een denkbeeldige uitwerking van. De tastzin van dat werk is ongehoord tastbaar. In zijn digitale werk zijn die denkbeelden volkomen virtueel van aard geworden: je ziet het voor je. Alles is aangeraakt. Het lost voor je ogen op.
Herneming van een tekst voor www.galeries.nl van 26 april 2006 / Alex de Vries doet onderzoek naar leven en werk van Marten Hendriks met een beurs van het Mondriaan Fonds.
<link>
peternijenhuis.blogspot.nl/2012/02/marten-hendriks-vorm-is-eerder-een.html
www.michielmorel.nl/breekijzer-op-het-geheugen-over-het-werk-van-marten-hendriks/
www.verborgenlandschap.nl/fileadmin/Bestandenlijst/Air_Verkenners/Cahier_Marten_Hendriks.pdf
Hieronder een verslag van de opening, aangevuld met een vraaggesprek dat Studio Omstand (Sietske van Harte) had met Marten Hendriks.
De openingstoespraak werd verzorgd door Alex de Vries. In 2016 onderzoekt De Vries leven en werk van Marten Hendrik, daartoe in staat gesteld door een beurs van het Mondriaan Fonds. De tekst die door Alex de Vries werd uitgesproken en geschreven, met de prikkelende titel de-tekortkomingen-van-marten-hendriks, verscheen als artikel in het Nederlandse on-line kunstamagzine MISTER MOTLEY >> http://www.mistermotley.nl/art-everyday-life/de-tekortkomingen-van-marten-hendriks
Boven: Marten – foto Ida Groot Zevert
Onder: publiek, toespraak Alex de Vries – foto Ida Groot Zevert
Drie vragen aan Marten Hendriks
door: Sietske van Harte
Pulse 8 is een solotentoonstelling van Marten Hendriks verspreid over de vier ruimtes van Studio Omstand. Er is veel te zien: tekeningen, schilderijen, sculpturen, foto’s en digitaal werk. Ik loop rond met Marten Hendriks die uitleg geeft, dingen aanwijst, anekdotes vertelt en ook zelf weer enthousiast raakt over wat hij ziet. Bijna alsof hij zijn eigen werk opnieuw ontdekt.
U wordt geroemd om uw vermogen goede tentoonstellingen te maken. Hoe gaat u daarbij te werk?
In praktische zin vragen de ruimtes van Studio Omstand om een verschillende aanpak. Een ruimte als de Accuruimte bijvoorbeeld heeft museale kwaliteiten en daar ga je op een bepaalde manier mee om. Er zijn doeken die geen zonlicht verdragen en dus alleen maar in de Accuruimte kunnen hangen omdat daar geen zonlicht komt. Het inrichten is een spel met ruimtes en de omgeving. De keuze voor werk is daar mede op geënt.
Bij het inrichten verbind ik ook consequenties aan het werk zelf. Hoe gedragen dingen zich ten opzichte van elkaar? Dat moet zo goed mogelijk uitkomen. Om het onderwerp ‘architectuur’ aan de orde te stellen, heb ik bijvoorbeeld een werk als Floorplan opgehangen. Niet al het werk in deze tentoonstelling behoort tot mijn favorieten. In een zin is ook niet ieder woord van belang maar je hebt wel ieder woord nodig om te begrijpen wat er staat.
Ik vind het zelf prettig om op een bepaalde manier gehinderd te worden in het kijken. Ik denk ik dat ik jou meer aandacht geef als ik tegelijkertijd iets anders zie. Dan wordt het kijken naar jou heel intensief omdat ik word afgeleid. Het verscherpen van dat proces is een principe dat ik vaak hanteer bij het inrichten van tentoonstellingen.
Wat zien we in de tentoonstelling ‘Uitstallingen Hoofdzakelijk over Zicht’?
Er is werk van 1972 tot en met nu. Het is vooral werk dat ik nog thuis heb en een viertal bruiklenen. Wat we zien? Dat is een moeilijke vraag. Het gaat over zicht. Over ons zicht. Het zicht van de kijker maar in eerste instantie mijn zicht.
Kunt u iets vertellen over uw werk?
Vaak gaat het in mijn werk over gelijkenissen, verhoudingen en ordening. Het is moeilijk om het ordeningsprincipe te benoemen dat ik gebruik: Het is te vergelijken met het inrichten van een boekenkast. Dat kan bijvoorbeeld alfabetisch, op kleur of maat. Maar, als je een boekenkast inricht, merk je dat je je niet aan één ordeningsprincipe kunt houden. Want dat ene boek is te groot en past net niet op die plank. Het schipperen met dit soort opvattingen en daarmee een balans maken vind ik erg interessant.
Ik reageer op werk dat ik eerder heb gemaakt en bekijk hoe beelden zich tot elkaar verhouden. Het ene beeld komt misschien uit 1970, het andere van nu. Zo zie je in de tentoonstelling foto’s van een installatie uit 2014. Die foto’s zijn bewerkt en zo weer nieuw werk geworden. Jonge kunstenaars vinden werk dat ze een half jaar eerder hebben gemaakt al oud. Dat bestaat bij mij niet meer. Ik heb dezelfde verhouding tot werk van 10 jaar geleden als iets van gisteren. Ik wil me nu vooral goed verhouden tot álles wat ik heb gemaakt.
TURBINEKAMERS:
van boven naar beneden:
Zonder Titel, acryl op linnen,1997 -foto-Marten Hendriks
Passage piezografie op linnen, 2008 – foto-Marena Seeling
From Juxtapositions, Computer tekening ( Display), 2012 –
Zonder Titel, Verkleurde zeefdruk, 1995 -<br /> foto Ida Groot Zevert
ACCURUIMTE:
van boven naar beneden:
Kleine Verkleuring, doek + acryl,1997 – ACCURUIMTE – foto Ida Groot Zevert
Onvoltooide “Imageindex-strip”, 2014/ 2015/ 2016 – foto’s Ida Groot Zevert
Publiek in de ACCURUIMTE- foto’s Ida Groot Zevert
PAVILJOEN:
van boven naar beneden:
PAVILJOEN buitenkant – foto Rob Groot Zevert
installatie onbepaald formaat – foto Rob Groot Zevert
TRAFOHUISJE nr.1:
TRAFOHUISJE – animatedimages – Marten Henderiks
Marten Hendriks in het TRAFOHUISJE – foto Rob Groot Zevert