studio omstand
IMPRESSIE van de opening: ALMOST, BUT DEFINITELY op 6 april jl.
Danseres, choreografe en lerares Katie Duck verzorgde bij de opening van de tentoonstelling ALMOST, BUT DEFINITELY de dansperformance ALMOST, BUT DEFINATELY, die ze losjes baseerde op een (zelfgeproduceerde) soundscape, met daarin het geluid van een drone gemixt met geluidsopnames van de Iraanse fluitspeler Mohamad Mehdi Behrad, ook bekend als Delnava (wat verlicht hart betekent in het Perzisch) en met wie ze in 2023 samenwerkte. Behrad bespeelt de perzische Ney, een fluit die traditioneel door de Iraanse herders wordt bespeeld.
De performances van Katie Duck werken als ervaringen van het aanwezig zijn in een klankgedreven ruimte, met een flirt naar het publiek. Het is een combinatie van bewegen, zien, horen, voelen aftasten en het zich bewust vrijwillig blootgeven voor een publiek zodat ze zich hopelijk herinneren wat ze gezien, gehoord en gevoeld hebben, lang nadat de live performance is afgelopen.
De tentoonstelling ALMOST, BUT DEFINITELY is te bezoeken t/m 19 mei 2024 – te zien bij OMSTAND – space for contemporary art, Arnhem >> Van Oldenbarneveldtstraat 92 A, Arnhem. Behalve op 27 april (Koningsdag). De tentoonstelling is gratis toegankelijk >> elke vrijdag, zaterdag en zondag 12.00 -17.00 uur en wordt mede mogelijk gemaakt door het Mondriaan Fonds en de Gemeente Arnhem.
In deze tentoonstelling combineren we jonge én startende kunstenaars, zgn. mid-careers en oudere kunstenaars met elkaar.
De tentoonstelling werd samengesteld door gastcurator Mattie van der Worm i.s.m. OMSTAND. Het getoonde werk van elke individuele kunstenaar in de tentoonstelling verwijst naar zowel zichzelf, als naar het oeuvre van de kunstenaar, als ook naar elkaar. Bedenk daarbij dat de praktijk van elke kunstenaar bestaat en ontstaat vanuit spel! Naast de ernst van alledag, wordt er een eigen spel gecreëerd dat zich beweegt binnen de zelf opgelegde speelruimte. Hetzij stoffelijk of denkbeeldig, opzettelijk of logisch. Vanzelfsprekend, zich al scheppend afbakenend. Binnen die afbakening zoekend naar een ogenschijnlijke orde die in vergelijk met de wereld buiten de studio vaak een stuk overzichtelijker is. De praktijk van een kunstenaar refereert daarmee aan het feit dat alle ernst van alledag ooit als spel is begonnen en herinnerd ons eraan om binnen ons bestaan met fantasie, met plezier en met speelse nieuwsgierigheid het speelvlak te observeren, te betreden en het spel te spelen.
Bezoek deze tentoonstelling zonder kennis, zonder context – vertraag, wen en blijf wachten tot alle meningen zijn gezakt en ontdek wat er dan voor in de plaats komt.
Ook te zien in deze tentoonstelling:
Hemony (2012) van beeldende kunstenaar Dirk Braeckman
HD-film 13 ‘ 17″ (continue loop)
Dirk Braeckman is een Belgisch fotograaf / beeldend kunstenaar die vanaf het midden van de jaren tachtig een indrukwekkend oeuvre heeft opgebouwd, werkend met het medium fotografie en, meer recentelijk, video. Hij vertegen-woordigde België in 2017 op de 57ste Biënnale van Venetië. ‘Hemony’ (2012), het videowerk van Dirk Braeckman is een stomme film gemaakt in de toren van de Oude Kerk. In de zwart-witfilm is een van de grote klokken van onderaf te zien. De klok beweegt, de klepel gaat heen en weer, er is geen geluid, alleen beweging. Het werk is vernoemd naar de uit Frankrijk afkomstige broers François en Pierre Hemony, die in 1659 vier nieuwe luidklokken voor de Oude Kerk goten. Alleen de grootste en kleinste klokken zijn overgebleven. De Hemony broers golden in de zeventiende eeuw als de belangrijkste klokkengieters van de Nederlanden.
