Nils Bleibtreu

Een specifiek motief is er niet te vinden in de schilderijen van Nils Bleibtreu, het schilderij zélf is het motief. Waarbij Bleibtreu als centraal thema in zijn werk is gefocust op materiaalgebruik, zozeer zelfs dat dit kan leiden tot sculpturale manifestaties.
Bleibtreu kiest bijvoorbeeld voor polyester golfplaat en spray-paint en felle kleuren, waar door middel van autolak de sterk lichtgevende kwaliteit ervan naar voren wordt gebracht. Meerdere lagen van deze polyester golfplaat worden op elkaar geplakt, en daarmee worden de lagen verf door het beeld gedrongen. In zijn verlangen te experimenteren kwam Bleibtreu uiteindelijk toch weer uit bij het doek en is hij zich opnieuw gaan verhouden tot het klassieke beeld van de schilderkunst. In zijn meest recente werk zijn af en toe nog sporen te zien van verf die met een penseel werd aangebracht, maar op het doek is meestal meer een spoor dan een schilderachtig gebaar waar te nemen. Het afwisselende repertoire van sporen, verkleuringen en verfresten zorgt hier voor een indrukwekkende compositorische opbouw. En omdat het creatieproces niet uit de werken zelf kan worden afgeleid, krijgen zowel de zintuigelijke waarneming als de tastzin van de gemaakte verfsporen op het doek een bijzondere betekenis.
(Vrije vertaling n.a.v. tekst door Raphael Nocken)

Nils Bleibtreu (1987)is afgestudeerd als master bij professor Tal S. Rosenzweig aan de Kunstakademie in Düsseldorf, alwaar hij nog steeds woont en werkt. Hij had solotentoonstellingen in Düsseldorf, Kopenhagen en Dortmund en groepstentoonstellingen in Duitsland, Nederland, Denemarken, Zwitserland, België, Brazilië en de VS.