Lucia Leuci | Child Sculpture (roaming) | 2020 | foto’s: Koen Kievits
In haar observatie van het alledaagse leven verkent Lucia Leuci in wezen twee centrale thema’s: het existentiële, waarmee de kunstenaar zoveel bedoelt als het vastleggen van individuele bestanen die in de echte wereld gevonden kunnen worden, en het stedelijke, waarbij de stad metaforisch gezien wordt als een plek die het bestaan van elk individu beïnvloedt. Beide spanningen drukken een sociologisch lexicon van het alledaagse leven uit, gefilterd door een synthese en een niet-analytisch oog, wat zich uit in een onduidelijk gebruik van meerdere media. Voortdurend beweegt ze tussen immateriële, emotionele en metaforische inhoud naar de tactiele substantie van sculptuur, installatie, schilder- en tekenkunst. De kunstenaar experimenteert op een intuïtieve en empathische manier met de materialen, waarbij ze vaak hun minst conventionele eigenschappen onderzoekt en ons uitnodigt om ze op nieuwe manieren te begrijpen en te interpreteren. Lucia Leuci creëert een symbolisch vocabulaire door de lyrische observatie van de ordening van hedendaagse ruimtes en de onstabiele grenzen van hun categorisering, in termen van individualiteit en collectiviteit, lichamelijkheid en immaterialiteit, beweging en onveranderlijkheid. Haar werken zijn omgevingen die op een metaforisch niveau functioneren, door een soort fysieke persistentie van ervaring en verkenning. In haar onderzoek worden gewone en kostbare materialen gemetaboliseerd die vervolgens gecombineerd en getransformeerd worden tot geaggregeerde structuren. Deze fysieke en mentale systemen stralen een getransformeerd en ander bewustzijn uit, en worden ‘wezens’ die ondergedompeld zijn in een vitale energie, in herinnering van de persoonlijke en collectieve geschiedenis.