Frederique Jonker (1991) studeerde aan de HKU, het Franck Mohr Instituut en aan de Rijksakademie Amsterdam. Jonker maakt gelaagde werken met diverse materialen en technieken die je misschien in eerste instantie niet associeert met tekenen en schilderen. Dit zijn bijvoorbeeld stanleymessen, tape en spuitbussen. Haar proces begint met een veelvoud aan schetsen. Tekenen geeft Jonkers de mogelijkheid iets te creëren wat ze zelf niet kan voorspellen. Dit is namelijk ook haar doel tijdens het werken. Jonkers’ oudere werk bestond uit stillevens die ze perfectioneerde tot het eigenlijk al goed was en dan ging ze nog verder. Nu heeft ze het roer omgegooid en werkt ze uit haar hoofd. Haar werken moeten een onvoorspelbaar karakter hebben en mogen niet té bedacht zijn. Anders wordt het volgens Jonker slechts een kopie van je idee en het moet juist daarboven uitstijgen. Jonker komt via haar intuïtieve werkwijze in een soort mentale flow, waardoor er soms teksten verwikkeld raken met haar lijnen. Dit kan bijvoorbeeld een songtekst zijn,maar ook een constructieve aanwijzing voor het werk zelf. Op deze manier ontstaan er complexe structuren op het oppervlak die alle kanten op vloeien. Alle unieke vormen spelen op elkaar in en stromen in elkaar door. En als je dan een stap terugneemt, herken je misschien de vorm van een machine die zelf weer mensachtige of draakachtige vormen heeft aangenomen.