Arno Westerberg

Arno Westerberg is een van de twee kunstenaars die in de zomer van 2022 werd uitgenodigd door Omstand voor een Artist-In-Residence periode bij Omstand (samen met Larissa Esvelt). De twee kunstenaars verhuisden beide hun atelier naar Omstand voor een intensieve werkperiode, die werd afgesloten met een gezamenlijke expositie via een duo-presentatie die t/m 16 okt. 2022 te zien was bij Omstand.

Zijn praktijk bestaat uit schilderen en tekenen. Arno maakt grote olieverfschilderijen van de natuur, op micro- en macroniveau, waarbij elk element zijn eigen specifieke plek op het doek heeft. De werken kunnen zowel brutaal en speels als serieus en analytisch genoemd worden. In zijn schilderijen archiveert hij momenten, gevoelens en associaties. Arno kiest zijn onderwerpen intuïtief. Een belangrijke drijfveer daarbij is nieuwsgierig naar het nieuwe en onbekende.
Hij begint aan nieuwe schilderijen door hetzelfde onderwerp eerst meerdere keren te schilderen, een proces waarbij hij op zoek gaat naar het meest waarachtige beeld. Het doel van deze herhalingen is het streven naar een goed beeld en een nieuwe of betere betekenis. Hij kan daarbij lang nadenken voordat hij aan een werk begint, maar tijdens het schilderen wordt het oorspronkelijke plan altijd nutteloos. Op dat moment onderzoekt hij wat het schilderij zelf nodig heeft — zoekend naar momenten van verandering. Hij bestudeert dan bijvoorbeeld de compositie of de manier waarop het licht binnenvalt, maar bovenal probeert hij het schilderij te laten ‘ademen’. Als hij naar een voltooid werk kijkt, kan hij de esthetische keuzes die hij heeft gemaakt herkennen, maar in het beste geval gaat een werk een compleet eigen leven leiden.

Arno heeft zijn hele leven in Scandinavië gewoond en is afkomstig uit een Fins gezin, totdat
hij naar Nederland kwam om te studeren aan de HKU, Utrecht. Hij beschouwt zijn werk als verwant aan de traditie van de westerse schilderkunst, in de lijn van Noord-Europese schilders als Hilma af Klint, Edvard Munch, Emil Nolde, Per Kirkeby en Ida Ekblad. Zijn schilderkunstige zoektocht is verder beïnvloed  door 17e eeuwse Nederlandse landschapsschilders als Caspar van Wittel en Pieter Saenredam,  maar ook door moderne NL schilders als Co Westerik. De overeenkomst tussen al deze schilders is dat ze allen beelden hebben gemaakt binnen een beeldcultuur waarin het afbeelden en verzamelen van informatie over de directe omgeving als kernwaarde kan worden gekenmerkt. In zijn eigen schilderijen sluit hij hierop aan en voegt hij aan deze traditie een nieuwe benadering toe. Zij bewijzen dat het gevoelige medium van de schilderkunst nog steeds relevant is en uniek, binnen het moderne westerse datasysteem.