AKMAR – Akmar Nijhof (NL, 1976)
MFA Frank Mohr Instituut, Groningen – Time Based Media · 2000 – 2002
BFA Academie Minerva, Groningen (interior architecture) · 1995 – 2000
Eerste prijs, int. sculpture competition Parque de Levante, Murcia, Spanje · 2013
Longlist genomineerde: Prix de Rome · 2015
Documenta 14 Athens – A-Letheia / Athens / GR · 2017
Listening to the Waters – Lisboa/ PRT · 2018
LAM 360 Landart Biennial Mongolia · 2018
Then as Now (solo) – Pictura – Dordrecht/NL · 2020
ECHO (solo) – melklokaal- Heerenveen/NL · 2021
INACT Festival – Strassbourg/ FR · 2022
Nakanojo Biennale 2023 – JP
AKMAR woont en werkt in Amsterdam en Zandvoort, NL
AKMAR onderzoekt de ambiguïteit van de realiteit en verkent met haar werk de grenzen van de artistieke expressie. In disfunctionaliteit herkent ze schoonheid, en ze waardeert voorwerpen die door leeftijd, mode of andere factoren hun gedefinieerde rol hebben verloren. Wat ís eigenlijk realiteit, als het waarneembare niet eenduidig is en bijvoorbeeld door tijd of door bepaalde handelingen verandert? In haar werk omarmt AKMAR daarom het principe dat alles voortdurend verandert en transformeert en toont ze materialen met hun eigen inherente kenmerken, zoals die zich in het echt manifesteren. AKMAR daagt zichzelf hierbij uit door onbekende materialen te omarmen en te deconstrueren. De keuze voor een materiaal wordt vaak bepaald door het concept. Zo kiest AKMAR voor verouderde software, overgebleven materialen of voorwerpen uit haar persoonlijke geschiedenis die ze hergebruikt in nieuwe werken. De werken van AKMAR zijn multidisciplinair en bestaan vaak uit series. Ze nemen verschillende vormen aan, van fysieke sculpturen tot computer gegenereerde videowerken, met een speciale interesse in site specific interventies. Esther Darley schreef over AKMAR´s werk: ‘Zoals dichters kunnen goochelen met de inhoud van woorden, zijn kunstenaars meesters in het transformeren van materiaal. Ze genereren zo onverwachte of tegenstrijdige betekenissen of raken aan gevoelens en ideeën die er diep van binnen al in lagen opgeslagen. Alsof ze die materialen enkel maar hoeven op te schudden totdat die verborgen lagen komen bovendrijven.’
omnia mutantur, nihil interit ‘Alles verandert, niets vergaat’ – Ovidius
