Peter Krynen – WATERWERKEN (detail) – installatie, aardewerk – 2016 (foto R. Groot Zevert)

PULSE 10

van Oldenbarneveldtstraat 92-A, Arnhem

van 1 t/m 30 oktober
Opening: zaterdag 1 oktober 16.00 uur
Met: René Roeten, Jan Vos, Loes van Schaaijk, Henri Burgers, Kees van Leeuwen en Peter Krynen.
Op zaterdag en zondag geopend van 12.00 tot 17.00 uur en op afspraak via: info@omstand.nl

Studio Omstand presenteert elke maand PULSE; een kunst– en cultuurprogramma met tentoonstellingen, presentaties, performances, eten & drinken. Op 4 verschillende projectlocaties op en rond het Transformatorplein, in het Nieuwe Kade Kwartier: Trafohuis, Paviljoen, Accuruimte en Turbinekamers.

PROGRAMMA >> PULSE 10

Turbinekamers: 4 S O L I  –  René Roeten, Jan Vos, Loes van Schaaijk en Henri Burgers. Curator: Marten Hendriks|

RENÉ ROETEN ontwerpt in de ruimte gedachtesystemen al tekenend. In zijn ruimtelijke modellen– voor deze tentoonstelling vervaardigd in groen styrodur – is de manier waarop een samengesteld geheel is opgebouwd van groot belang. Hij maakt gebruik van modules die op een ingenieuze manier worden geschakeld. Het geheel is veel meer dan ‘de som der delen’ : de structuur genereert een architectonische meerwaarde in de omringende leegte.

René Roeten – Zonder Titel – Styrodur – 2016

De verleden tijd bijt zich vast in het digitale tijdperk. Schermhandelingen zoals je die uitvoert op de computer worden bij JAN VOS schermbehandelingen. Geen digitale beeldbewerking maar chirurgische ingrepen in, op of aan het beeldscherm. Uit de foto’s waarop de gevolgen van die ingrepen zijn vast gelegd worden keuzes gemaakt om eventueel  te dienen als materiaal waaruit gekozen kan worden, binnen een context die zich ooit kan voordoen. Je zou je kunnen afvragen of het verlangen naar een andere omgang, met de dingen die wij geleidelijk steeds meer als alledaags ervaren, de drijfveer vormt voor het werk van Jan Vos.

Historische landkaarten, hoogtekaarten, bestemmingsplannen, botanische registraties, vogelboeken en laatstelijk ook foto’s uit tijdschriften zijn voor LOES VAN SCHAAIJK het materiaal voor collages en assemblages waarin ze een evenwicht weet te bewerkstelligen tussen complexiteit en eenvoud. Haar werk tart onze kijkgewoonten. Je wilt er op hetzelfde moment van veraf en van zeer dichtbij naar kijken. De grafische laag in de achtergrond die je zou willen ’lezen’ is gelijktijdig op afstand ook een dynamische picturale structuur die dienstbaar is aan een uitgebalanceerde compositie. Literatuur is een belangrijke inspiratiebron. Victory is een eerbetoon aan een door haar bewonderde schrijver. Van een roman, worden zowel de letters van de naam van de schrijver als de titel van zijn boek zichtbaar gemaakt, in wisselende densiteit, om zo te kunnen interfereren met een achtergrond waarin heldere kleurvlakken samen met  beeldfragmenten, ontleend aan biografische gegevens van de schrijver, een ornamenteel  patroon vormen. Collages zijn ook toplaag van assemblages. In de assemblages wordt vorm een concreet gegeven en daardoor ook een belangrijke compositorische factor. In North South bijv, een werk dat de Amerikaanse burgeroorlog als onderwerp heeft, wordt de compositie als het ware bekleed door een collage. Op schijnbaar willekeurige concrete houten vormen, die in hun ritmische rangschikking gedragen worden door houten balkjes, worden beelden en beeldmengsels compact tot zeggingskracht gebracht.

Loes van Schaaijk – North-and-South – Collage – 68x55x9cm – 2014

HENRI BURGERS volgt de dwaalsporen die hij zelf heeft uitgezet door de uitkomsten van zijn werk als beeldend kunstenaar als leidraad te nemen voor zijn zienswijze.  Aan een schildpaddenbadje in een dierenwinkel schrijft hij vooral bouwkundige kenmerken toe door het 180 graden te kantelen. Om zich dat beeld toe te eigenen is het maken van een foto niet afdoende. Door het schildpaddenbadje als mal te gebruiken voor een gipsgietsel en dat na stolling weer te kantelen kan het een model worden voor het maken van een schilderij. Een schilderij van een torenflat vindt ook zijn oorsprong in een zogenaamde ‘mat’ van een industriële vaatwasser, die hij aantreft tussen afval. Voor een site-specific werk weet hij contact te leggen met de fabrikant van dergelijke matten om een opdracht te kunnen verstrekken voor een op maat vervaardigd raster van piepschuim. Dat raster plaatst hij in een zwart geschilderde nis om er vervolgens, geholpen door drie man, een 10 mm. dikke glasplaat voor te plaatsen, waar hij een transparante bruine laag op heeft aangebracht. Voor zijn schilderijen gebruikt hij uiteenlopende technieken die het werkelijkheidsgehalte van een veelal toekomstgericht droombeeld kunnen bevorderen. Hij actualiseerde de encaustiek –een eeuwen oude schildertechniek– door in plaats van bijenwas giethars te gebruiken voor de menging met pigmenten.

Henri Burgers – ZonderTitel – Foto – Onbepaald formaat – 1993

Paviljoen: Peter Krynen / WATERWERKEN
Peter Krynen liep al langer rond met het paradoxale plan om het onbuigzame van aardewerk te verenigen met iets beweeglijks. Dat hij op water, en dan vooral stromend water, uitkwam, was daarom niet toevallig. In Peter Krynens WATERWERKEN staat stromend water voor het leven van alledag. Zowel het reinigende en voedende van water, als het tegendeel ervan, vuil en aantasting,  spelen een voorname rol in deze installatie. Kijk alleen al naar de wijze waarop het water zijn kunstmatige bedding van aardewerk heeft verkleurd en aangetast. WATERWERKEN lijkt voortgekomen uit een mistige, industriële nachtmerrie, maar is in werkelijkheid een fantastische poëziemachine. Curator: Studio Omstand

Peter Krynen – WATERWERKEN (detail) – aardewerk – 2016

Trafohuisje: Jan Vos / Ondergronders (mijnwerkers) en hemelvaarder (Jezus Christus)
Het patroon van de route die het Windows logo in 7 seconden aflegt als screensaver op een beeldscherm van een computer is identiek aan het patroon van de route die het logo van Christus (de crucifix) aflegt op het lege ‘markebrèt’ van de kolenmijn. Het controlepenningenbord in de mijn, werd in Kerkrade markebrèt genoemd. Op dat bord werden de controlepenningen van de mijnwerkers verzameld ten behoeve van het registreren van hun ondergrondse aanwezigheid. Curator:  Marten Hendriks

Jan Vos – Zonder Titel – foto – Variabele afmeting – 2016

Accuruimte: Museum 5VEP: Kees van Leeuwen / De Gesloten Ruimte
Kees van Leeuwen onderzoekt in zijn werk interacties tussen de mens en de architectuur van functionele gebouwen. Zijn diepgaande onderzoek naar atoombunkers is een belangrijk vertrekpunt voor zijn recente werk. Hij legt zelf een verband tussen de Geheime Bunker en Japanse architectuur: “De bunker lijkt een heel gesloten bouwwerk. Het is een dichte vorm die je langzaam open maakt, waardoor het licht binnen kan komen. Daardoor creëert het gebouw schaduwen in het donker. De Japanse architectuur lijkt heel erg open, je kan zelf bepalen hoeveel licht je binnen laat. Maar ’s avonds wordt het geheel afgesloten. De schaduw is belangrijker dan het directe licht.” Curator: Heidi Linck

Kees van Leeuwen – Zonder Titel – Gips, tl-licht – 380 x 60 cm – 2016