Expositie
PULSE 20
studio omstand
met:
Hans Walraven, Thijs Linssen, Ronald de Ceuster en Elejan van de Velde
Afb. Bezoekers van het werk van Hans Walraven
Foto’s Ida en Rob Groot Zevert
PROGRAMMA: van 7 t/m 29 oktober 2017
HANS WALRAVEN, Turbinekamers
samenstelling: Rob Groot Zevert
Onlangs verscheen een tekst over Hans Walraven op het BLOG van auteur: Peter Nijenhuis >> https://peternijenhuis.blogspot.nl/2017/10/walraven-hoe-verkoop-ik-een-lokale.html
Categorie: beschouwing/ Onderwerp: het werk van beeldend kunstenaar Hans Walraven / deze tekst is in in zijn geheel verschenen in een publicatie. Een gedrukte en door Jan Pol ontworpen versie is voor € 10, – te koop tijdens de tentoonstelling PULSE 20 in Studio Omstand, met op het omslag een uniek werk van Hans Walraven
Enkele quotes uit de tekst (uitspraken volgens Peter Nijenhuis): ”
…zijn schilderijen zijn moeilijk te fotograferen. In het digitale tijdperk is dat een handicap. Door hun collageachtige aard en de vele lagen kunsthars, acryl en andere kunststoffen zijn ze tamelijk ruimtelijk van aard. Op de foto komt dat niet tot zijn recht. Je moet er met eigen ogen voor staan om de lagen, de opwellingen in het oppervlak en hun uitwisseling met de ruimte eromheen daadwerkelijk te kunnen genieten. Walravens website, met frontaal genomen, knullige foto’s, zal weinig mensen begeesteren. Ik sluit bovendien niet uit dat menigeen, na het bekijken van Walravens website, zich zal afvragen of het hier niet gaat om een kunstenaar waarvan er tegenwoordig dertien in een dozijn passen. Abstract ogend werk bestaande uit rommel en klodders, om het nu maar even lomp te formuleren, kom je tegenwoordig overal tegen.
… Kijk je naar Walravens werk dan lijkt zijn vertrekpunt op het eerste gezicht het moderne, abstracte schilderij. Dat schilderij wordt door de kunstenaar ‘na-gebaard’ met restmaterialen en door de schilder zelf geproduceerd ‘afval’ van acrylverf. De kunstenaar smeert lagen en streken acrylverf op een glasplaat om ze, na droging, weer los te peuteren en over te brengen op zijn doeken.
www.hanswalraven.nl
THIJS LINSSEN: accuruimte / Museum 5VEP
Samenstelling Heidi Linck
Thijs Linssen is geïnteresseerd in film, fictie en werkelijkheid. Zijn werk is vaak een combinatie van objecten, decors en beelden die vanachter een computer ontstaan en waarin beelden van die objecten en decors een rol spelen.
In het voorjaar van 2017 was Thijs onze gast in de artist-in residence de Geheime Bunker. De werkperiode werd gebruikt om de omgeving van de bunker in kaart te brengen: De grond met de lagen bladeren die in verschillende stadia van ontbinding verkeerden en de directe omgeving van omgevallen en dode bomen. Al met al een apocalyptisch landschap.
Thijs maakte er 3D-scans door om objecten heen te lopen en al draaiend op verschillende hoogtes foto’s te nemen. Van het materiaal maakte hij een hyper-romantische dwaaltocht door een virtueel bos. Interessant in deze video-animatie zijn de vertekeningen en de niet te duiden plekken en zones die veroorzaakt worden door de technologie van het bewerkingsprogramma. Waarbij Linssen juist gebruikt maakte van de onvoorspelbare bijwerkingen en de technologische oneffenheden van het programma.
www.thijslinssen.com
ELEJAN VAN DE VELDE paviljoen:
Samenstelling: Studio Omstand
Voor de expositie bij Studio Omstand toont Elejan een aantal werken die bijna allemaal in 2017 zijn ontstaan:
– Material Trace #4 (‘Seesaw figure’, type: decay)
is een laatste restje van een betonnen poot, dat voorheen onderdeel vormde van een bankje. In het midden van de betonnen poot komen metalen pennen tevoorschijn die doen denken aan een opengespleten spiergroep. De poot wiebelt heen en weer en zo af en toe valt er een brokje beton af. Elejan heeft het object uitgegraven en er een sokkel van asfalt voor gemaakt.
– Material Trace #3 (‘The Dancer’, Type: destruction)
vond Elejan bij een bouwplaats. Het is verbogen en zwaar beschadigd fietshekje en bijna niet meer als zodanig herkenbaar. Rechtop geplaatst op zijn betonnen voet lijkt de vorm van het hekje op een dansend figuur.
– Compositie Met Stukken Asfalt
Het centrale asfalt stuk in de ruimte is een nieuw werk, ter plekke gemaakt. Met de glimmende oppervlaktes lijken het net fossielhoudende brokken steen die doorgezaagd en gepolijst zijn. Elejan richt zich met dit werk op het materiaal zelf en zijn verbazingwekkend eigenschappen. Asfalt lijkt zwaar en massief maar is in wezen zeer flexibel materiaal. Asfalt is niet goed in de openlucht te bewaren. Het blijft niet intact, en desintegreert. De Compositie Met Stukken Asfalt steunt op een frame en hangt in de lucht zodanig dat het materiaal de kans krijgt om te golven en te bewegen, waardoor er een nieuw object kan ontstaat.
– Asfalt ‘Schaalmodel’ Op Oude Diatafel
Het kleine brokje asfalt op de sokkel (het dia tafeltje) laat je op een andere manier kijken naar het asfalt van de de grote installatie. Je gaat ze vergelijken.
Er ontstaat een schaalverhouding tussen de grote asfalt-installatie en het kleine brokje asfalt op het dia tafeltje. Zo zijn we getraind te kijken.
– Klok / Pionen
Zowel de pionnen als de klok gaan over verschuivende en verdwijnende functies. De klok is met zwarte raamfolie donker gemaakt en door erop te schijnen met een felle spotlight kan je soms nog een glimp van de secondewijzer opvangen. Het tikkende geluid laat het je weten dat er tijd is. Zowel de pionnen als de klok zijn door de jaren heen de functie van ‘opvallen’ vergeten.
– Banner
Het spandoek waarop enkel nog kleine delen van een afbeelding waarneembaar zijn heeft Elejan twee jaar geleden gevonden en is een geweldig mooi voorbeeld van hoe dingen langzaam kunnen vervagen. Ooit stond er een reclametekst en een afbeelding van een man, met achterovergekamde haren, liggend op een luchtmatras in zijn privé zwembad met een laptop op zijn schoot. Nu is het water weggevaagd, de laptop is een wit vlak geworden en je ziet enkel nog de zwarte delen van zijn haren en zijn broek uit het vlak springen.
www.elejan.nl
RONALD DE CEUSTER: Trafohuisje Nr. 1:
Samenstelling Jeroen Glas
