Het werk van Karin van Pinxteren brengt je op een plek, dat kruispunt waar het voor je ogen gebeurt: een ontmoeting van een talig lichaam, met een stad, een dorp, een ander, die leidt tot een werk, dat twee dingen pijnloos in elkaar vouwt: het vreemd-worden van de eigen waarneming, en het ruimte maken voor de eigenheid van het andere. Als je heel waarachtig, geduldig, precies en inventief te werk gaat, kan dat iets opleveren dat er heel vanzelfsprekend uit ziet. Dat danst en een stil gebaar maakt, dat speelt en zingt, en je een dag en een nacht lang diep in je ogen kijkt, tot je vraagt ‘wat is er gebeurd?’ ook al leek het maar een seconde.
© Dirk van Weelden, speech bij solo-expositie Karin van Pinxteren ‘Ruimte innemen vergt een zeker karakter’ in Cityscapes 13 juni 2020
