In januari 2016 verbleef Peter Otto 4 weken lang in het Glazen Huis. Dit huisje van Omstand was voor de gelegenheid veranderd in een kleine studio annex huiskamer. HENK AALBERS journalist voor de Gelderlander schreef er in januari van 2016 een artikel over getiteld:
In een huis van glas verhalen vangen ARNHEM
Het wordt uiteindelijk het verhaal van de Arnhemse kunstenaar Peter Otto, maar een groot deel van de ingrediënten wordt aangedragen door mensen uit de Arnhemse wijken Het Broek, de Van Verschuerwijk en de Rijnwijk. Als artist in residence heeft hij deze maand de beschikking over het glazen huisje van Studio Omstand op het Transformatorplein, een inham van de Broekstraat. Wie daar binnen wil lopen om zijn of haar verhaal te vertellen,
is meer dan welkom. Otto is er vrijwel dagelijks te vinden. Het maakt niet uit waarover die verhalen gaan. Het mag over een kunstwerk gaan, of over de oorlog, de sloop van een woning of een crimineel verleden. Otto luistert er belangstellend naar en doet er vervolgens het zijne mee. ,,Ik spreek ook wel zomaar mensen aan”. Iemand die hier met zijn hondje langs wandelde bijvoorbeeld. Ook heb ik een gesprek gehad met een man die bezig was met het strippen van de woning die hij net had gekocht”, zegt hij. Hoe meer verhalen hoe liever. Een andere manier om aan verhalen te komen is het kortstondig uitlenen van enkele door hem gemaakte kunstwerken. De lener mag het kunstwerk een week in huis hebben en moet in ruil daarvoor na die week komen vertellen of opschrijven wat het effect is geweest. ,,De kunstwerken praten tegen je. En jij moet ernaar luisteren”, legt Otto uit. Vandaag komen
Georgette Kempink en Anouk de Boer langs in het glazen huisje. Om hun leenkunstwerk op te halen. Ze zijn van Broosz, een adviesbureau op het gebied van veranderingen in de zorgsector. Kempink: ,,Ons bureau is sinds kort hier vlakbij gevestigd. We lazen een oproep en ontmoetten de kunstenaar kort daarna toevallig op een netwerkborrel. Het leek ons interessant om mee te doen.”
Het kunstwerk dat de twee vrouwen meekrijgen, ligt klaar op een schapenvachtje. Een liggende vaas van glas, zou je kunnen denken. Maar dat is niet meer dan een snelle associatie. Teder overhandigt Otto het object aan De Boer. ,,Het was alsof iemand vroeg of ik zijn baby even wilde vasthouden”, zegt ze. Kempink zegt dat het kunstwerk, getiteld Dawn, haar aan een fallus doet denken. De vaas/baby/fallus krijgt een plek op hun kantoor en dan zien ze wel wat het kunstwerk met hen doet. Kempink: ,,We zullen er goed naar luisteren. Dat moet ook wel lukken, want luisteren is erg belangrijk in ons vak.”
Het andere kunstwerk dat Otto in bruikleen heeft gegeven is een foto van een min of
meer dichtgevroren vriesvak van een koelkast waarop hij heeft geschilderd met witte verf
waarin de as van een gecremeerde hond is verwerkt. “Dat werk gaat over leven en
vergankelijkheid.” Het eindresultaat zal naar schatting bestaan uit 40 tot 60 A4tjes waarop
tekst en illustraties. ,,Een weefsel van vertellingen”, noemt Otto het bij voorbaat. Verbindingen leggen tussen mensen uit de wijken, is naar zijn zeggen een van de doelen van het project. Maar vooral natuurlijk: kunst maken. Het eindresultaat is in alle weekeinden van februari te zien in eerdergenoemd glazen huisje (tussen 12.00 en 17.00 uur). Ondertussen hoopt Otto op heel veel verhalen. Hij zit er deze hele maand klaar voor.
https://www.nrc.nl/nieuws/2017/09/16/het-wemelde-van-de-galgen-schedels-en-crucifixen-12941246-a1573668
Activiteiten van Peter Otto binnen Omstand
